امشب ای زلف سیه سخت پریشان شده ای

مگر آگه ز دل بی سر و سامان شده ای

گر ز دست تو به هر حلقه دلی لرزان نیست

پس چرا با همه تاب این همه لرزان شده ای

هم گره بر کمر سرو خرامان زده ای

هم زره بر تن خورشید درخشان شده ای

چون سواری تو که از شیوهٔ چوگان بازی

بر سر گوی قمر دست به چوگان شده ای

تا کسی کام خود از مهرهٔ لعلش نبرد

بر سر گنج ز حسن افعی پیچان شده ای

چرخ حیران شده از دست رسن بازی تو

که چسان بر سر آن چاه زنخدان شده ای

اهل معنی همه زین غصه گریبان چاکند

بس که با صورت او دست و گریبان شده ای

نه به دیر از تو نجات است و نه در کعبه خلاص

طرفه دامی به ره گبر و مسلمان شده ای

یک سر مو نگرفتند مجانین آرام

تا تو این سلسله را سلسله جنبان شده ای

تا مگر تازه شود زخم جگرسوختگان

در گذرگاه نسیم از پی جولان شده ای

تا دگر دم نزند هیچ کس از نافهٔ چین

در ره باد صبا مشک به دامان شده ای

همه شاهان جهان حلقه به گوشند تو را

تا غلام در شاهنشه دوران شده ای

آفتاب فلک جود ملک ناصردین

که ز خاک قدمش غالیه افشان شده ای

گر فروغی سخنت عین گهر شد نه عجب

گر ثناگستر سلطان سخندان شده ای